Dit is het mooiste plekje van Nederland
#Recreatie
#Recreatie
Tussen 08.00 en 09.00 uur is de kans groot dat je hem tegenkomt: Nico de Haan, fietsend op zijn vaste route langs het Valleikanaal. Vogelkenner, natuurbeschermer, verhalenverteller, maar bovenal inwoner van Scherpenzeel. “Zes dagen per week fiets ik daar mijn ronde,” zegt hij met een lach. “Behalve op zondag, dan bak ik broodjes.”
Maar de natuur die hij onderweg tegenkomt, is lang niet meer wat ze ooit was. “Toen ik hier in 1974 kwam wonen, hoorde je nog grutto’s roepen boven het dorp en broedde de kievit voor de deur. Dat is allemaal verdwenen. Langzaam, haast ongemerkt. Dat zegt helaas iets over hoe we met onze omgeving omgaan.”
“Weilanden vol paardenbloemen zijn doodgespoten en verdwenen. Bermen zijn strakgetrokken. Tuinen zijn van tegels voorzien.” Juist daarom is het volgens Nico zó belangrijk dat we blijven vertellen over wat er groeit, vliegt en verdwijnt. “De ringmus, ooit vaste gast in mijn tuin, komt bijna niet meer langs. Minder bloemen betekent minder insecten. En zonder insecten brengen vogels geen jongen groot.”

Scherpenzeel hoort – als je kijkt naar de hoeveelheid groen in particuliere tuinen – bij de minst groene gemeenten van Gelderland. “Dat is jammer, want het kan zoveel beter,” zegt Nico. “Iedereen kan iets doen. Je hoeft geen hectare grond te hebben om verschil te maken.”
Hij wijst op boerderij Van Ginkel als inspirerend voorbeeld, net buiten het dorp. “Zij hebben een bloemrijke rand langs het fietspad aangelegd. Dat is echt een stap in de goede richting. Stel je voor dat we dat op meer plekken doen: langs de randen van alle weilanden, de stoep, op het schoolplein en in de berm. Dat zou al een enorm verschil maken voor de biodiversiteit in ons dorp.”

Vanaf de Grebbedijk zie je volgens Nico hoe groen Scherpenzeel kan zijn: “Boven op de linie kijk je uit over het westelijke buitengebied van Scherpenzeel. Nog onberoerd, op een paar boerderijen na. Je kijkt zó meer dan een kilometer het land in. Dat is een van de mooiste open doorkijkjes van Nederland, en het ligt gewoon hier in ons dorp.”
Die ruimte heeft volgens Nico niet alleen natuurwaarde, maar ook cultuurhistorische waarde. “Het is onderdeel van het landschap dat ons iets vertelt over vroeger, over de Tweede Wereldoorlog, toen dit gebied onder water stond. We moeten dat niet volbouwen met industrie, maar doorgeven.”
Nico gelooft in kleine, lokale stappen met groot effect. “Een groene tuin. Een strook bloemen langs het pad. Een bewuste stem bij verkiezingen. Al die keuzes helpen mee aan een groener en kleurrijk Scherpenzeel.”







"Een groene tuin. Een strook bloemen langs het pad. Een bewuste stem bij verkiezingen. Al die keuzes helpen mee aan een groener en kleurrijk Scherpenzeel."